کاش به اندازه یک صدم مامانت ، صبور بودی ... من از صفر شروع کردم . بذار قسطام تمام شه ، بزار همین فوق دیپلمم هم تمام شه ، زندگیمونو میسازم . الان دستم بسته اس بسته ی بسته . اذیتم نکن صبر کن تحمل کن ... به هیچ چیز کار نداشته باش . از من مهندسی نخواه ، هر چی پیش اومد ، اومد ... خودتو خسته نکن . با همینی که هستم سر کن ... نمیتونم میفهمی ؟ نمیشه ... از اینکه صبح تا ظهر کار میکنم و عصر میرم دانشگاه و خسته و کوفته میشم بعد نمیتونم درس بخونم ، نا امید میشم ... کلافه میشم . دو برابر فشاری که رو تو ه رو منه ... بهم میگی برو درس بخون . برو ریاضی بخون ، برو ادبیات بخون برو فیزیک بخون ! خوب تو چی ؟ من ریاضی مثل لاک پشتم ! نمیفهمم . تو بیا باهام کار کن . تو بیا حالیم کن تا سریع پیش برم . تو بیا باهام بشین فیزیک بخون . تو بیا باهام بشین درس بخون . مثل دیروز ظهر ، پیوستگی و مجانب ها رو بهم یاد بده  ... بسپاری به خودم و بعد بری پی کار خودت هیچی نمیشم . بزار تو این فرصت باقیمونده اقلاً درسا و قسمت ها و مباحثی که رنجبر گفته که بخونم رو بخونیم . حد و پیوستگی و انتگرال و مشتق و توابع ... اینا رو اگه باهام کار کنی میتونم ، بسپری به من ، تا ۴ ماه دیگه هم خبری نیست ! ... راستی ‌! چن وقتیه شیطون بدجوری داره گولم میزنه ... دعا کن شرش ازم کم بشه